Dil, matematik, öğrenme ilişkisi üzerine...

Dil sadece düşüncelerin sözcüklerden cümlelere, cümlelerden bütünlüğe ve hikâyeye giden bir yolu değil, aynı zamanda matematiksel estetik gerektiren bir sanat. Ve aslında dili iyi kullananlar, her cümlelerinde bir matematik formülü yazarlar.

Yazı yazmak ise formülü daha da sofistike hale getirir. Yazdıkça karmaşık formülleri bir arada dans ettirdiğimiz, kelimelerin ve anlamın tınısına yön verdiğimiz bir orkestraya şeflik yaparız. Yaratıcı üretim süreçlerinin tamamında bir şekilde ifade söz konusudur. Bu ifadede bize duygu ve düşüncelerimizi yazarak dans ettiren şey, dilin özündeki matematiğin ta kendisidir.

"Dilde çok iyiyim ama matematikte iyi değilim." Uzun zaman bu şekilde düşündüm ve aslında en az dil becerilerim kadar başarılı bir şekilde öğrenebileceğim matematikten korktum. Oysa yıllar içinde fark ettim ki neyi-ne kadar yapabileceğime ve potansiyelime dair görüşlerim, öğretmenlerimin becerilerimi keşfetmem için yarattığı veya yaratmadığı ortam ve onların algı çeşitliliği ile şekillenmiş.

Şimdi çocukları hala ne yazık ki sözelci- sayısalcı diye ayırıyoruz. Onlar da nasıl kabul görüyorlarsa o şekilde etiketlerin altında kendilerini tanımlıyorlar.

Sonuç olarak dil becerisini geliştirmek için yazmak önemli. İyi okuyan-yazan matematikte de başarılı olabilir. Ayni durum tam tersi için de geçerli. Çocukları neyle etiketlediğimizi anlamak için kendi dilimize, yarattığımız öğrenme ortamlarına bu gözle bir daha bakalım.