Bil de yapma yavrum, bil de yapma...

“Bil de yapma yavrum” diye diye 7 yaşımda öğrettiler örgü örmeyi… Küçük yerde yaşayan, hele de sosyo-ekonomik durumu düşük olan çocukların tatillerde zamanlarını doldurmanın özellikle kız çocuklarının daha ilkokuldan çeyiz hazırlamalarının bir yoluydu örgü örmek. Kitap yok, oyuncak yok… o zamanlar bilgisayar yok… Kuran kursu, ev-bahçe işleri dışında kalan zamanlarda yapabileceğin tek şey var… Örgü örmek…

7 yaşımda elime tığ ve iplik verdiler. “Zincir çek” dediler… Nedenini sorgulamak o yaşta akla bile gelmiyor. Zincirle başladı, motifler, modellerle devam etti. “Bundan 2 metre ör” dediler, çeyize çarşaf kenarı ördüğümü bilmeden ördüm, ördüm, ördüm. Masa örtüsü, mutfak raflarına örtülecek örtülerin kenarları, havlu kenarları… Çok sıkılsam da bittiğinde yaşadığım başarma ve rahatlama duygusu tek tesellimdi.

İçlerinde örmekten mutlu olduğum tek ama tek bir şey vardı… Okul önlüğümün üzerine takacağım yaka… Nasıl heyecanlandırırdı beni… Çünkü okulla ilgiliydi… Hayatın başka bir alanında, umutlu olmak demekti okul.

Ve yıllar sonra fark ettim ki ördüğüm örgüler, bugünkü becerilerimden bazıları için önemli temeller atmış.

Sabırla sistemli çalışmayı, konsantrasyonu, yeni model denemelerimde yaratıcı düşünmeyi, örüntüleri, parça bütün ilişkisini, büyük resmî hayal edip adım adım yılmazlıkla bir işi büyütmeyi, başladığım işi bitirmeyi, özenli iş çıkarmayı, el göz koordinasyonunu, iç sesimi dinlemeyi… İşleri, fikirleri, insanları zincirin halkaları gibi birbirine bağlayıp ortaya değer yaratan işler koymayı…

Şimdi ilk düşündüğümde hızlıca aklıma gelenler bunlar…

Eğitimci gözüyle baktığımda, beceri temelli eğitimin daha büyük ihtiyaç olarak vurgulandığı günümüzde çocuklara bugünün imkanlarıyla bu becerileri nasıl kazandırırız önemli meselem.

30 yıl sonra odağımı dağıtma için saksı sepeti örmek üzere elime tığ-ip aldığımda fark ettim ki;

çocukken hoşlanmadan yaptığımız, anlamsız bulduğumuz, bize etkisini fark etmediğimiz şeyler, başka yerlerde kullanabileceğimiz beceriler olarak bize geri dönebiliyor.

Bir de sepeti sonuna kadar örme ve final halini beğenmediğim için hepsini sökme ve silbaştan başlama cesareti/dirayeti de paketin yanında bonus olarak geliyor sanırım 😂

O yaşlarda ördüklerimi yetişkin hayatımda hiç kullanmadım ama 40 yıl sonra bile kendime “bil de yapma yavrum” diyerek yeni şeyler öğrenmeye devam ediyorum.

Siz neleri bilip de yapmıyorsunuz? Bu bildiklerinizi öğrenirken yaşamınızda başka neler gelişti? Şimdiki size etkisi nasıl oldu? Ne dersiniz?

Not:

💚Tabii ki evde bu kıyafetle örgü örmüyorum😂😂